Śmiało kroczyć tam, gdzie nie dotarło jeszcze żadne prawo!
Dnia 15.3.2018 r. wszedł w życie brytyjski akt prawny – Space Industry Act 2018 (An Act to make provision about space activities and sub-orbital activities, and for connected purposes (por. Brytyjski projekt ustawy o lotach kosmicznych-Draft Spaceflight Bill). Ma on „uwolnić miliardy dla brytyjskiej ekonomii”. Być może tak się stanie. Pewne jest natomiast to, że osiągnięto już pewien cel polityczny. Wielka Brytania zakomunikowała światu swą gotowość do eksploracji przestrzeni kosmicznej według zasad Space 4.0.
Jak wskazano w nocie wyjaśniającej (explanatory note) do Space Industry Act 2018, sektor komercyjnych lotów kosmicznych (orbitalnych i suborbitalnych) gwałtowanie się rozwija. Związane jest to m.in. z miniaturyzacją satelitów. Regulacje Space Industry Act 2018 mają zapewnić możliwość podejmowania i prowadzenia działalności w tym zakresie na terytorium Wielkiej Brytanii.
Space Industry Act 2018 zasadniczo składa się z siedemdziesięciu dwóch jednostek redakcyjnych (sekcji) przyporządkowanych do piętnastu rozdziałów (regulation of spaceflight etc; range control; licences; exercise of regulatory functions by bodies other than Secretary of State; individuals taking part in spaceflight activities etc; safety; security; enforcement etc; liabilities, indemnities and insurance; powers in relation to land; powers in relation to land: supplementary; offences and civil sanctions; appeals; miscellaneous; general).
Integralną częścią omawianego aktu normatywnego są Schedules, pełniące funkcje quasi przepisów wykonawczych do właściwych sekcji Space Industry Act 2018. Brytyjski ustawodawca dokonał także wykładni legalnej określonych regulacji Space Industry Act 2018. Uczynił to w formie not wyjaśniających (explanatory notes).
W sekcji pierwszej Space Industry Act 2018 określonego jego zakres przedmiotowy oraz zamieszczono definicję niektórych pojęć
Akt normatywny reguluje zasadniczo problematykę działalności kosmicznej i suborbitalnej prowadzonej na terytorium Wielkiej Brytanii. Warto przypomnieć, iż polska ustawa o działalności kosmicznej i Krajowym Rejestrze Obiektów Kosmicznych prawdopodobnie nie będzie regulowała działalności suborbitalnej (zob. Ustawa o działalności kosmicznej – ciąg dalszy).
Przez „działalność kosmiczną (“space activity)” należy rozumieć:
wypuszczenie lub powodowanie wypuszczenia lub sprowadzenie na Ziemię obiektu kosmicznego lub statku powietrznego przenoszącego obiekt kosmiczny;
obsługę obiektu kosmicznego;
każdą działalność w przestrzeni kosmicznej.
Analizowany akt normatywny zawiera także definicję legalną „działalności suborbitalnej (sub-orbital activity)”. Należy przez nią rozumieć (niemieszczące się w zakresie pojęcia działalności kosmicznej) wypuszczenie, powodowanie wypuszczenia, obsługę lub powodowanie sprowadzenia na Ziemię:
rakiety lub innego statku zdolnego działać powyżej stratosfery;
balonu zdolnego osiągnąć stratosferę, przenoszącego załogę lub pasażerów;
statku powietrznego przenoszącego „powyższe”.
Działalność kosmiczna i suborbitalna stanowią łącznie „działalność w zakresie lotów kosmicznych (spaceflight activities)”.
Warto zwrócić szczególną uwagę na uwzględnienie w ramach definicji „działalności suborbitalnej” kwestii pasażerów. Brytyjski ustawodawca nie zignorował zatem idei tzw. turystyki kosmicznej, którą być może wkrótce urzeczywistni m.in. Virgin Galactic lub Blue Origin (zob. filmy poniżej).
Wpis ten nie stanowi opinii lub porady prawnej w rozumieniu obowiązującego prawa. Ma on wyłącznie informacyjny charakter. Autor wpisu nie ponosi odpowiedzialności za ewentualne skutki decyzji, podejmowanych na jego podstawie.